Roze Zaterdag is een begrip in de homo-scène. Op 14 april 1979 werd de slogan voor het eerst gebruikt tijdens een protestmars in Roermond tegen de toenmalige bisschop Jo Gijsen. Duizenden mensen liepen door het centrum van de Limburgse bisschopsstad.

L1 maakte een documentaire over de mars van toen. Met de initiatiefnemers en andere deelnemers wordt teruggeblikt. Wat was de aanleiding, de verklaring voor de massale opkomst en hoe wordt er bijna 40 jaar later op teruggekeken?

De documentaire schetst een bijzonder beeld van eind jaren zeventig van de vorige eeuw. In het katholieke zuiden was de wil van bisschop Gijsen wet. Voor homo's was er geen plek in de kerk, in dorpen en steden mochten scholen alleen katholiek onderwijs geven en vrouwen moesten vooral dienstbaar zijn aan hun man. Abortus was taboe. Begin 1979 werd de bisschop geïnterviewd door het tijdschrift Elsevier. Daar deed hij zo'n felle uitspraken dat de homo-beweging in opstand kwam.

De protestmars met Pasen was omstreden. Er werden rechtszaken aangespannen om de tocht te voorkomen. Ondernemers in het centrum van Roermond klaagden steen en been, want zij vreesden omzetverlies. Maar uiteindelijk ging de actie door. Na Witte Donderdag en Goede Vrijdag volgde niet Stille Zaterdag, maar Roze Zaterdag in Roermond. En die naam is daarna altijd gebleven.

Volgens Henk Krol, oprichter van de Gay-krant, is er toen geschiedenis geschreven. Sindsdien duikt de naam Roze Zaterdag overal op. Volgens Krol verdient Roermond daarom een gedenksteen om te herinneren aan de strijd voor de rechten van homo's.








L1