Sportbestuurder Heleen van Ketwich Verschuur: ‘Ineens was ik bij Ajax manager van het vrouwenteam bij de zaterdagamateurs’
| Heleen van Ketwich Verschuur: ‘Ik zeg eigenlijk nooit dat ik gay ben of queer, hooguit: ik val op vrouwen.’Beeld Marc Driessen Op de Klapstoel: Heleen van Ketwich Verschuur (1967) is deze maand benoemd tot lid van de raad van toezicht van het Olympisch Stadion. De directeur van AmstelveenSport werkte bijna dertig jaar in de Nieuwe Kerk en de Hermitage. Een interview aan de hand van steekwoorden, over Ajax, Queer & Pride, dodenherdenking, wonen op het water en het burgemeesterschap. Enschede  ijn vader werkte als jurist bij de gemeente, maar vlak na mijn geboorte werd hij door de Amsterdamse burgemeester Ivo Samkalden gevraagd om toe te treden tot zijn kabinet. Omdat we in Amsterdam geen woning konden vinden, zijn we in Haarlem terechtgekomen. In 1972 zijn we naar Breukelen verhuisd, waar hij tot burgemeester was benoemd, de eerste burgemeester van D66.”“Toen hij in 1979 burgemeester van Wageningen werd, wilde ik niet mee, maar hij paaide me met een seizoenskaart van FC Wageningen. Ik was hardcore fan en in De Veluwepost verscheen een verhaal over de dochter van de burgemeester die eerst niet wilde verhuizen, maar nu helemaal om was. Wageningen promoveerde meteen naar de eredivisie.” Regenten “Ja, ik stam uit een echt regentengeslacht. Mijn overgrootvader was burgemeester van Groningen en mijn opa van Haren. Voor mij speelt het geen rol. Ik kom uit een liefdevol en warm nest en had een heel normale jeugd, met veel sport en cultuur. Aan de andere kant stond ik met sinterklaas wel op het bordes van het stadhuis, en ik ben ook wel eens in een brandweerauto naar huis gebracht.” “Ik was dol op mijn vader, supertrots. Hij werkte 16 uur per dag, maar was er altijd. Daarom was het ook een enorme klap toen hij in 1988 op zijn 49ste plotseling overleed. Aan een longembolie, maar hij bleek overal uitzaaiingen te hebben en was helemaal op. Ik denk elke dag aan hem, maar ook aan mijn moeder, en die is net tachtig geworden.” De Nieuwe Kerk “Heb ik 29 jaar gewerkt, dus dat gebouw betekent heel veel voor me. Net als Ernst Veen, de directeur, die echt mijn werkpapa was. Ik begon als werkstudent en suppoost, heb in de boekwinkel gestaan en ben uiteindelijk commercieel manager geworden. Ik kijk er met veel plezier op terug, maar mijn studie geschiedenis heb ik nooit afgemaakt.” Hermitage “Vanuit de Nieuwe Kerk ben ik betrokken geweest bij de oprichting. We hebben het museum in twee jaar tijd zonder een cent subsidie uit de grond gestampt – ik denk niet dat ik ooit nog van iets in de stress zal raken. Het is een prachtig gebouw en ik vind het heel knap dat ze nu drie gerenommeerde musea hebben gevonden om mee samen te werken: British Museum, Smithsonian en Pompidou. Wat de naam betreft, H’Art Museum: ik had er niet voor gekozen, te bedacht. Als je een naam moet uitleggen, is ie al niet goed. Van mij had het Hermitage mogen blijven heten.” Jan van der Togt “Na die 29 jaar was het toch een keer tijd voor een volgende stap. In 2015 werd ik gebeld door een headhunter die vroeg of ik interesse had om directeur van het museum te worden, en toen dacht ik: waarom niet? Het is een prachtig museum, maar destijds zo gesloten als een oester. In de 2,5 jaar dat ik directeur was, heb ik het museum opengebroken en nog meer op de kaart gezet. Maar de overgang was wel erg groot. De Hermitage trok 1 miljoen bezoekers per jaar, tegen 33.000 in Amstelveen. Het was te rustig voor mij, ik kon er mijn energie niet kwijt.” AmstelveenSport “De sport is lang niet zo glamoureus als de culturele sector, dus veel mensen verklaarden me voor gek. Voor het museum had ik de hele wereld over gereisd, tot Oman en Iran aan toe, en nu had ik het ineens over 1,2 miljoen liter zwemwater. Maar ik volgde gewoon mijn hart.” “AmstelveenSport is een grote organisatie die ervoor moet zorgen dat alle Amstelveners gaan bewegen. Met drie pijlers: een groot zwembad, De Meerkamp, een facilitaire tak met 23 sportaccommodaties en 140 verenigingen die we ondersteunen, en de sportstimulering met grote evenementen. De stad is voor mij één groot stadion: laat maar zien wat voor sporten er allemaal zijn.” “Ik probeer vooral de jeugd in beweging te krijgen. Als je niet kunt rekenen of lezen krijg je bijles, maar wie motorisch niet goed is, krijgt nooit extra gym. Dat is toch gek? Ik snap best dat je in je puberteit liever gaat blowen in het fietsenhok, maar als je op jonge leeftijd met sport bezig bent geweest, pak je het altijd weer op. Ik ben zelf ook heel bewegelijk. Roeien, zwemmen, fietsen, padel, sportschool: ik ben een enorme veelvraat.” Johan Cruijff Arena “Prachtig stadion, state of the art, en ik ben er trots op dat ik acht jaar commissaris ben geweest – ik heb er geleerd om op Champions League-niveau te vergaderen. Vooral de innovatieve kant van het stadion vind ik heel interessant. Mijn eerste liefde, de Wageningse Berg, was gewoon een voetbalstadion, maar de Arena is zoveel meer. In de tijd dat ik commissaris was, heb ik misschien één vergadering en hooguit drie wedstrijden gemist. Ik zag er echt tegenop om weg te gaan, al was het maar omdat ik altijd op de mooiste plekken in het stadion zat.” Ajaxvrouwen “Ik ben al sinds mijn vierde fan, dus ik wilde heel graag lid van de vereniging Ajax worden. Daarvoor moest ik vrijwilligerswerk doen, kreeg ik te horen. Prima, zei ik. Ballen oppompen, sokken strijken: ik doe het allemaal. Werd ik uitgenodigd in de bestuurskamer op de Toekomst, zeiden ze: gefeliciteerd, het is je gelukt. En ineens was ik manager van het vrouwenteam bij de zaterdagamateurs. Geweldig. We zijn fluitend kampioen geworden, want het team bestaat uit oud-profs en oud-internationals. Ik kan niet wachten tot het nieuwe seizoen begint.” Maurice Steijn “We gaan het zien. Ik vind het een verrassende keuze, die heel goed kan uitpakken. Bij Sparta heeft hij het prima gedaan. Ik ben helemaal geen fan van Peter Bosz; bij hem krijg ik een soort Schreudergevoel. Maar het wordt toch een overgangsjaar, denk ik. Het allerbelangrijkste is dat de rust terugkeert. Ik verwacht veel van Mislintat. Wat ik heel knap vind is dat hij helemaal zijn eigen weg gaat en de kritiek laat voor wat ie is. Steijn vaart ook z’n eigen koers, en daar hou ik van. Van der Sar deed dat overigens ook. Dat sommige dingen dan niet goed uitpakken, is het risico van het vak. Ik ben in elk geval heel blij dat het beter met hem gaat.” Queer & Pride “Ik zeg eigenlijk nooit dat ik gay ben of queer, hooguit: ik val op vrouwen. Maar mensen hebben toch de behoefte om je in een hokje te stoppen. Toen ik in Amstelveen kwam, zeiden de wethouders: dus jij bent lesbisch? Maar dat woord zou ik zelf nooit gebruiken. Ik denk dat we doorslaan door alles te willen benoemen. Het grootste doel in het leven is toch dat je zo dicht mogelijk bij jezelf blijft. Ik heb dat activistische helemaal niet in me. Als mensen het niet oké vinden, vinden ze het maar niet oké. Ik zit daar niet mee. Mijn geaardheid bepaalt niet wie ik ben, het is niet mijn levensstijl of identiteit.” “Ik verheug me vooral op het feest – op mijn verjaardag zaterdag ga ik naar Milkshake – en snap niet zo goed waarom er altijd gedoe moet zijn. Het is toch ongelofelijk dat die twee groepen – Queer Amsterdam en Pride Amsterdam – niet samen kunnen gaan? Nou heb ik makkelijk praten, hoor. Mijn coming-out heeft misschien een minuut geduurd. Ik was 19, vertelde mijn ouders dat ik verliefd was op Lies, en dat was het; ze maakten zich over mij geen zorgen. Mijn vader is nog een keer, in pak en das, na een vergadering op het stadhuis een biertje gaan drinken in Vivelavie, een vrouwenkroeg op het Rembrandtplein. Hij wilde toch even weten waar zijn dochter uithing. Dat vond ik zo liefdevol.” Dodenherdenking “Als vrijwilliger bij de herdenking op 4 mei in de Nieuwe Kerk mag ik elk jaar de vakken met de genodigden placeren. Ik vind het een van de mooiste dagen van het jaar. Eerst ’s middags de sportherdenking bij het beeld van Prometheus voor het Olympisch Stadion, en dan ’s avonds de nationale herdenking. We hebben binnenkort niemand meer die de oorlog heeft meegemaakt, maar door verhalen te blijven vertellen, hou je de herinnering levend. Voor mij komt daar alles samen. Toen ik in Wageningen op de middelbare school zat, fietste ik vier keer per dag langs Hotel de Wereld, waar de capitulatie werd getekend. Daar komt mijn fascinatie voor herdenken vandaan.” “Sinds kort ben ik ook voorzitter van de Stichting Beschermers Oranjehotel, de Scheveningse gevangenis in de Tweede Wereldoorlog. Ik doe best veel, ja. Het is maar goed dat ik nu geen relatie heb, en dat is best gek. Mijn ouders waren nog verliefd op elkaar toen mijn vader doodging, dus ik had geen beter voorbeeld kunnen hebben. En toch is het bij mij anders gelopen. Sinds oktober ben ik single, maar dat komt ook wel weer goed.” Olympisch Stadion “Onze belangrijkste taak is toezicht houden op de directie en het gevoerde beleid. Het mooiste vind ik dat ze de exploitatie al 23 jaar zonder enige subsidie doen. Er gebeuren de mooiste dingen daar. Binnenkort begint de Gymnastrada, met twintigduizend deelnemers van over de hele wereld. Ik heb uit Amstelveen twee scholen en een sporthal ter beschikking gesteld. Als ik naar mijn leven kijk, is alles wat ik doe aan elkaar gelinkt. De stadions, geschiedenis, cultuur en sport: het staat allemaal met elkaar in verbinding.” Woonboot “Geen boot, hè, en al helemaal geen woonark, maar een oud binnenvaartschip, een Hasselter aak uit 1901. Hij wordt op dit moment opgeknapt; vanochtend ging de vloer in de keuken eruit. Ik ben zelf niet handig, maar kan wel goede mensen regelen. Water is ook een rode draad in mijn leven. In Breukelen huurde ik vaak een roeibootje om met mijn vriendinnetje te gaan varen. Jaren later kocht ik zelf een huisje op de Wilgenplas in Maarssen. Zolang het fysiek kan, blijf ik op het water wonen.” Vlieland “Iemand vroeg mij eens naar de volgende stap in mijn carrière. Als ik de familietraditie wil volgen, moet ik burgemeester worden, antwoordde ik, en voor ik het wist zat ik bij de commissaris van de Koning in Friesland. Of Vlieland niet iets voor me was. Ik ben ver gekomen en weet nu alles van Vlieland, maar ik kwam er toen ook achter dat het burgemeesterschap niets voor me zou zijn. De vertrouwenscommissie dacht dat ik me heel erg zou gaan vervelen. Ik ga de traditie dus niet voortzetten.” Casa Sportiva “Tijdens een sessie met ondernemers uit Amstelveen moesten we vertellen waar we over vijf jaar wilden staan. Toen ik aan de beurt was, zei ik dat ik dat helemaal niet wilde weten – ik geniet ontzettend van alles wat ik nu doe. Maar ik hoop wel voor elkaar te krijgen dat over vijf jaar Casa Sportiva opengaat, een woonvoorziening voor oud-topsporters of mensen die in de sport hebben gewerkt, bovenop De Meerkamp. Een soort Rosa Spierhuis dus, het Spierbalhuis.” “Ik weet niet of ik er voor in aanmerking kom, maar ik zou er wel willen wonen. Met z’n allen op zondagmiddag Formule 1 of tennis kijken, en om 7 uur met het bord op schoot Studio Sport. Ik ben mijn hele leven al fan. Een vriendin zei ooit dat ze de tune van het programma zelfs op mijn begrafenis zullen laten horen.”
|
Comments powered by CComment