Big Mama Thornton (1926-1984), US rhythm-and-blues zangeres en songwriter was openlijk lesbisch
Spörke schreef eerder het boek Living With the Myth of Janis Joplin: The History of Big Brother & the Holding Co. 1965 – 2005 (verschenen in 2009) en de link met dat boek en Big Mama Thornton is eigenlijk al snel gelegd. Ball and Chain is gecoverd door Janis Joplin en geschreven door Thornton in 1961. Het verhaal gaat dat Bay-Tone Records, waarvoor Big Mama Thornton het nummer opnam, het copyright op de song had waardoor Thornton geen royalties ontving toen Joplin het nummer uitbracht. Thornton zelf gaf in een interview aan dat ze Joplin toestemming had gegeven het nummer op te nemen als zij royalties zou ontvangen. De discussies rondom royalties keert vaker terug in het boek. Over Hound Dog – ‘a song I got robbed of’ – zegt Thornton bijvoorbeeld: ´That song sold over two million records. I got one check for $500 and never saw another.´ Niet dat het zozeer over geld gaat. Meer gaat het bij Thornton om de waardering en erkenning die ze niet krijgt voor haar muziek, performance, songs en de blues. In het boek Big Mama Thornton: The Life and Music staan meerdere anekdotes over de aanvaringen en discussies die ze heeft met platenmaatschappijen, bandleden, studiomuzikanten en anderen als het niet ging zoals ze wilde dat het ging. Hilarisch is het verhaal van een optreden in 1980 in New York met de Robert Ross Blues Band (met bijzonder goede muzikanten) als back-up muzikanten waarbij Thornton uiteindelijk zelf achter de drums gaat zitten om voor te doen hoe een nummer gespeeld moet worden. Niet dat het al dat soort acties uit boosheid kwamen: Thornton speelde vaak een act en een rol op het podium. Als er iets duidelijk wordt uit het boek is dat het imago van Big Mama niet altijd strookte met de werkelijkheid. Zoals Spörke in een interview zegt: ….’It was fascinating to see how much the official image of Big Mama Thornton as the tough, difficult person, is so different from what many of your fellow musicians told me about. She was in fact a very sensitive and humorous woman and as Nat Dove, her long time piano player says, Big Mama was many things: a comic, a dancer, a singer, an actress, a songwriter, and a person of true passion.’ (Volledige interview met Spörke) Het mooiste deel van het boek vind ik de hoofdstukken over haar optredens in Europa in de jaren zestig. Thornton toerde toen door Europa als onderdeel van het American Folk Blues Festival met onder meer Mississippi Fred McDowell, John Lee Hooker, Buddy Guy en Eddie Boyd. De hartelijke ontvangst door en warme belangstelling van het publiek voor de blues en muzikanten deden hen – en ook Thornton – beseffen dat hun muziek gewaardeerd werd. En dat zonder dat er sprake was van segregatie zoals ze die in Amerika ervoeren. Of zoals Chris Strachwitz, bluespromotor en record producer het stelt in het boek: ‘Today we realize that these tours of Europe by many of the best, authentic blues personalities, signaled the start of a worldwide appreciation for and fascination with the blues. Het boek is bijzonder interessant om te lezen omdat je het verhaal áchter de muzikant leert kennen en de omstandigheden waarin een zwarte bluesmuzikant omgroeide toen segregatie nog volop voorkwam. Niet altijd plezierig om te lezen, maar wel boeiend om de context van de muziek en blues beter te begrijpen. bluesmagazine |
Tags: lesbian artist
Comments powered by CComment