Steeds minder particuliere boten tijdens de Amsterdam Pride

Van Cockring, Trut en de Clitboot naar Gerard Joling en de ING boot Journalistiek designer Wendy maakt niet alleen de kleurrijke visuals van Pointer, ze mag dit jaar ook een boot ontwerpen die meevaart tijdens de Pride Canal Parade. Wij zochten daarom uit welke bedrijven meevaren met de botenparade in oprichtingsjaar 1996, 2011, 2018 en volgend weekend. Pride Amsterdam is meer dan regenboogboa’s, confetti en een blote billen-parade. Een week lang worden er in de hoofdstad onder andere sportwedstrijden, manifestaties, voorstellingen, exposities en filmavonden gehouden die in het teken staan van seksuele diversiteit en gelijkwaardigheid. Met als afsluiter de wereldberoemde Canal Parade, dit jaar benoemd tot cultureel erfgoed in Nederland. Het feest vindt dit jaar voor de 24e keer plaats met als thema ‘Remember the past, create the future'. Op 3 augustus komen honderdduizenden mensen bij elkaar om vrijheid en diversiteit te vieren. Ze juichen 80 praalboten toe die de Amsterdamse grachten zullen sieren tijdens een vaartocht door het stadscentrum. The past, hoe zit het daar eigenlijk mee?Het is juni 1969 als de hel losbarst in Greenwich Village, een buurt in New York. Seksuele handelingen tussen personen van het gelijke geslacht zijn nog verboden, net als kleding dragen van het andere geslacht. Wie geen hetero is, wordt op zijn minst gezien als merkwaardig en in het ergste geval als geesteszieke of zondaar. De politie heeft het daarom op deze minderheid gemunt en doet op een zomeravond een inval in een gay bar. De Stonewall Inn is een café waar iedereen die zich niet thuis voelt in het hokje ‘hetero’ graag samenkomt. Het is de zoveelste keer dat de politie LHBT-plussers treitert en in de nacht van 28 juni escaleert het. Dagenlang staat de gehele buurt op zijn kop en komen mensen die niet gewoon zichzelf mogen zijn in opstand. De kroeg moet uiteindelijk zijn deuren sluiten. Het is de trigger voor verzetsgroepen die zich inzetten voor seksuele vrijheid en acceptatie. Een jaar later zijn er in drie grote steden (New York, San Francisco en Los Angeles) de allereerste parades: 'Stonewall' wordt herdacht, en collectief protesteren mensen voor gelijke rechten en behandeling van LHBT-plussers. ‘GAY POWER!’ scanderen mensen met spandoeken (soms dansend) door de straten. De deelnemers van deze marsen zijn trots op wie ze zijn en willen zich niet langer verbergen. Het zijn niet de allereerste demonstraties van LHBT-plussers, maar The Stonewall riots worden door hun impact wel gezien als een belangrijke aanleiding voor de Pride zoals we die vandaag kennen. Tableau vivantBij de eerste Canal Parade, een initiatief van drie Amsterdamse homohoreca-ondernemers, staan 20.000 mensen langs de grachten. Inmiddels is dat bezoekersaantal opgelopen tot wel 350.000 (2005) en 560.000 (2016). De organisatoren hadden nooit gedacht dat het feest zo groot zou worden en in 2019 nog steeds zou bestaan. In tegenstelling tot wat je nu misschien denkt, was de intentie van de eerste editie van de Amsterdam Pride niet demonstratief van aard. Verzet en protest had in de jaren '90 geen prominent rol in de Amsterdamse gayscène. Het leek goed te gaan met de tolerantie van seksuele diversiteit. De eerste parade werd juist in het leven geroepen om de LHBT-plussers als een tableau vivant te presenteren aan de heteroseksuele medemens om er samen een mooi feest van te maken. Toenemende kritiekDe Pride is niet alleen maar regenbogen en zonneschijn. We Reclaim our Pride voerde vorig jaar tijdens de botenparade actie tegen de Pride van nu. De organisatie vindt dat de Amsterdamse Pride vanaf de oprichting een politiek karakter had moeten hebben. “Vanuit kleine protestbewegingen is wereldwijd de Pride ontstaan. Dat is toen volledig overgenomen door bedrijven.” Ook politiek activist Lynn Fokkens pleit voor een andere, meer inclusieve versie van de Pride. Een Pride die niet in het teken staat van commerciële organisaties. “De Pride gaat om acceptatie, bestaansrecht en het vieren van seksuele diversiteit. Je hoort altijd ‘De Pride is voor iedereen’. Daar ben ik het niet mee eens. De Pride is niet voor iedereen, de Pride is voor de LHBT+ gemeenschap. Maar iedereen is er welkom.” De Amsterdam Pride krijgt de afgelopen jaren veel kritiek te verduren: te hetero, te veel marketing, en vooral te commercieel. “Ik vind het prima dat commerciële bedrijven deelnemen aan de Pride, maar nu is de Pride een soort charmeoffensief geworden van de bedrijven die meedoen. Het evenement staat te ver af van de basis”, vindt Fokkens. We gaan daarom terug naar 1996, toen het fundament van de Nederlandse Pride werd gelegd. We pakken de botenlijsten erbij van vier Pride edities om te kijken hoe de samenstelling van de botenparade door de jaren heen is veranderd. We kiezen voor 1996, 2011, 2018 en de komende editie. In 2011 begint de Workplace Pride, een platform dat zich inzet voor gelijke rechten en inclusiviteit op de werkvloer, en het is het jaar van de Declaratie van Amsterdam. Grote Nederlandse multinationals ondertekende de declaratie met het doel in 2020 van al hun kantoren in de hele wereld een veilige plek te maken voor alle werknemers, ongeacht hun seksuele voorkeur. En dat zie je direct terug in de samenstelling van de boten. * Onder commerciële boten verstaan wij alle boten van organisaties met een winstoogmerk. Dit betekent niet per se dat al deze bedrijven ook met een commercieel doel varen en/of geen raakvlak hebben met LHBT-plussers. Het aantal commerciële boten schommelt in de loop van de jaren. Procentueel doen er nu minder commerciële organisaties mee dan in 1996. Maar bij deze eerste editie deden überhaupt minder boten mee dan nu. In 1996 voeren er 56 boten mee met de Canal Parade, waarvan 21 commercieel. Dit jaar zijn 26 van de 80 boten van een commerciële organisatie. “We hebben vanaf de eerste editie van Pride Amsterdam gekozen voor deelname van hetero’s en bedrijven”, licht Siep de Haan, founding father van de Amsterdamse Pride, toe. “Deelname van de commerciële bedrijven betekent ook support vanuit de bedrijven. Vanuit de gehele maatschappij zijn tal van instellingen en bedrijven die zich heel graag scharen achter de doelstellingen van de Pride, namelijk diversiteit en inclusiviteit. Het zou heel jammer zijn geweest wanneer ze hun support niet aan ons LHBT-event hadden geven. Dat was pas slechte emancipatie geweest.” Als we inzoomen op de commerciële bedrijven dan zie je een verschuiving van kleine organisaties naar multinationals. In 1996 bestaat de botenlijst vooral uit ‘gayhoreca' of uitgaansgelegenheden. Maar twee van de 21 boten zijn van grote organisaties: de Smirnoff-boot en Boer Beheer B.V. Vorig jaar waren van de 20 commerciële boten, 13 boten van grote bedrijven. Netflix, Arcadis en de ING Bank hebben het roer overgenomen, namen als De Clitboot, Cockring en Trut vind je niet meer terug in de hedendaagse botenlijst. |
Comments powered by CComment